Home - Columns - Een vergelijking
Een vergelijking
Veel gebruikers voelen zich niet gehoord noch begrepen. En volgens mij is dat
ook terecht. Het is zo verschrikkelijk moeilijk om daadwerkelijk gehoord
te worden en zeker als gebruiker. De enkele gebruiker die op wil komen
voor zijn rechten en die van andere gebruikers, wordt nog steeds vaak
vooral als lastpost gezien. Binnen de Instellingen Verslavingszorg, of
moet ik zeggen Verslaafdenzorg, zijn nu wel overal cliëntenraden, maar
binnen deze raden zijn actieve gebruikers nauwelijks vertegenwoordigd.
De cliëntenraden zijn tevreden met het feit dat ze gehoord worden door
de directies van de Instellingen of de Raad van Bestuur. Het gevaar
binnen deze regelmatige ontmoeting zit hem in het feit dat de raden
afhankelijk zijn (op zijn minst financieel) van een goede relatie met de
directie/RvB. Ze krijgen door deze relatie vaak steeds meer begrip voor
de problemen van de Instellingen. Ook hebben veel cliëntenraadsleden nog
een afhankelijkheidsrelatie met de Instelling. Een aantal cliëntenraden
dreigt ingekapseld te worden door de Instelling. Het vele (lees-) werk
dat je als vrijwilliger moet doen is haast niet te behappen. Laat staan
dat er veel tijd overblijft om met de achterban te overleggen en te
spreken over hun wensen, noden en behoeftes. Vanuit cliënten wordt
zodoende gemopperd op zowel de Instelling als de cliëntenraad. En de
cliëntenraad…. Die zou zich ook moeten richten op de (lokale) politiek.
Hier speelt in ieder geval de machtsverhouding niet op het niveau van
afhankelijk zijn aan het instituut. Maar is dat wel zo? Wanneer je mag
inspreken bij een raadsvergadering wil dat nog niet automatisch zeggen
dat je ook daadwerkelijk gehoord wordt. Maar gebruikers zijn al tevreden
wanneer er slechts een enkeling de moeite neemt hen te begrijpen.
Behoeftes en wensen van gebruikers op een politieke agenda plaatsen, dat
is wat anders. Zouden gebruikers een andere manier van communiceren
moeten gaan bezigen of zou het niet aan de taal liggen, maar vooral
omdat er op verschillende niveaus gesproken wordt.
Ikzelf probeer nu met het schrijven va Theo’s trip op de LKV-site mensen
aan het denken en reageren te bewegen. Of er na gedacht wordt weet ik
niet, maar reacties heb ik nog niet ontvangen. Spreek ik op een ander
niveau? Ik spreek vanuit gebruikersperspectief vanuit de praktijk dus.
Ik hoop dat er tenminste 1 persoon is die mijn trips leest en er over na
denkt. Misschien dat die enkeling op termijn een dappere poging wil gaan
doen om beleid te beïnvloeden vanuit het perspectief van gebruikers. Ze
zijn het waard. Inspreken in een raadsvergadering, overleggen met de
directie van een instelling, het schrijven van een stukkie, wat levert
het op? En ik…. Ik hoop het positieve effect nog eens te merken.
TvD